اعوذ بالله
وقتی بعد از یک مدت طولانی می خواهی بنویسی ذهنت انگار می خواد ترد میل بره!عذاب می کشه...
با اینکه از کلیت نوشتن دور نبودم اما خب اینجا فرق داره.
روزگارم خوبه الحمدلله،فقط کمی در گیرم.در گیر با شک و تردید...
یه وسواس عجیب و بی سابقه که افتاده به جونم و نمی ذاره راحت تصمیم بگیرم و به راحتی عبور کنم. حتما باید اصطکاکی پیش بیاد و به دنبالش کشمکشی.
از تردید انتخاب رشته*بگیر تا تغییر فعالیت ها و دل مشغولی ها.از این شاخه به اون شاخه پریدن ها و آخرش هم به نتیجه رسیدن ها!
شاید این همه مته به خشخاش گذاشتن برای رسیدن به اون ایده آله و درکش باشه.شاید.اما فعلا که به جز سرخوردگی و اضطراب نتیجه ای نداشته.
این دفع الوقت کردن ها باعث می شه دیگه شروع کردن یادت بره و یه همچین ترسی هم اضافه بشه به تشویش هات...
از خود زنی و ذلیل بازی بگذریم دیگه!اینایی که گفتم هیچی از ارزش های من کم نمی کنه!اگه اون جایی که می خوام نیستم دلیلش بلند پروازی های خودمه وگرنه همین جایی هم که هستم بس بالیدنی ست!
این اعترافات و شرح حال صرفا تمرینی بود برای یه شروع دوباره!
